آهنگری سیار
♦ آبان سرویس ارائه دهنده خدمات آهنگری سیار در تهران
فرآیند آهنگری :
آهنگری فرایندی است که شامل شکل دادن فلز با استفاده از نیروهای فشاری موضعی است. ضربات با چکش یا قالب اعمال می شود.
آهنگری اغلب با توجه به دمای عملکردی که انجام می شود طبقه بندی می شود: آهنگری سرد، آهنگری گرم .
آهنگر:
به فردی که از آهن ابزار و ادوات آهنی تولید نماید آهنگر گویند. از گذشته تا کنون آهنگری از مهمترین و پرکاربردترین مهارت های انسان برای تأمین ادوات و ابزار مورد نیاز در زندگی و نیز در فعالیت های نظامی و عمران و سازندگی بوده و به همین علت، تولیدات آهنگران بسیار متنوع بوده است.
آهنگر شخصی است که با آهن و فولاد کار می کند. آهنگر آهن را گرم می کند تا روی شکل خود تغییر کند. آهنگران ابزار آهن و فلزی می سازند. سایر فلزات دارای رنگهای سبک هستند ، اما آهن یک رنگ تیره است ، بنابراین به زبان انگلیسی فلز سیاه نامیده می شود.
مواد اولیه در آهنگری چیست؟
در درجه ی اول، فعالیت های آهنگری به تأمین مواد خام وابسته میباشد. در مناطقی که معادن سنگ آهن یافت میشد بدلیل دسترس پذیر بودن به مواد خام، آهنگران بسیاری مشغول به فعالیت بودند.
بخش عظیمی از مواد اولیه ی آهنگری از طریق بازیافت قطعات مستعمل آهنی تأمین شده و دورهگردان با جمع آوری آهن قراضهها از خانهها و دکانها و کارگاه ها و نیز از نهادهای حکومتی، آنها را به اصناف گوناگون آهنگران تحویل داده و هزینه دریافت میکردند.
امروزه با پیشرفت فراوان و با وجود وسایل نقلیه و ماشینآلات متعدد، دسترسی آهنگران به حجم عظیمی از ضایعات آهنی فراهم شده و از طرفی منبعی ارزانتر برای تأمین مواد اولیه در اختیارشان قرار میگرفت.
در گذشته به این دلیل که محصولات آهنگران میباید با فولاد ساخته میشدند، تعدادی از آهنگران نحوه ی به دست آوردن فولاد از آهن را میآموختند و آنرا از نسلی به نسلی دیگر انتقال میدادند.
آهنگری در گذشته
آهنگری در گذشته (صدر اسلام)، برای تولید و ساخت وسایل مورد نیاز مردم و حکومت ها، در سطحی وسیع، مورد استقبال قرار میگرفت.
اغلب آهنگران در ساختن همه یا بخش عمده این ابزار و اقلام ماهر بودند، اما به موجب درخواست بسیار برای برخی از اقلام مشخص، حوزه های تخصصی آهنگری نیز شکل گرفته و شمار بزرگی از صنوف در زیرمجموعه ی فن آهنگری بوجود آمد، از جمله: اصناف سازنده سلاح ها (کارد، شمشیر، زره سازان، سازندگان کلاهخود، قبه سپر، و قطعات آهنی ادوات سنگین جنگی مثل منجنیق (یا قیچیسازان، قفلسازان، نعلبندان و میخسازان بسیاری از مشاغل دیگر نیز، برای تأمین ابزار و تجهیزات لازم، به تولیدات آهنگران وابسته بودند.
برای وسایل کشاورزی مانند: بیل و کلنگ و داس، برخی لوازم و قطعات نساجی و قالی بافی، آسیاهای بادی و آبی، ابزار شکار و صید، ابزار دکان های قصابی، ابزارهای آرایشگری، سنگتراشی، نجاری، کفاشی، بنّایی و ساختمان سازی، دامداری، سوارکاری و جز آنها در مناطق ساحلی، بسیاری از آهنگران در ساخت لوازم کشتیسازی و دریانوردی تخصص داشتند.
لوازم آهنگری :
از لوازم مورد استفاده در آهنگری، که در واقع هم برای ساخت و تولید وهم برای فروش بود، غیر از ابزارهای آهنگری مانند : انواع پتک و چکش، انبر، ابزارهایی همانند : گیره ی آتش کاری و سنبه و قیچی و قلم و قالب، کوره، دمی و سندان، از مهمترین ملزومات آهنگری به شمار می آمدند.
نحوه کار آهنگران دوره گرد
بر خلاف آهنگران که به طور ثابت فعالیت میکردند و کوره را در داخل یکی از دیوارهای کارگاه با ارتفاع تقریبا یک متر از سطح زمین، به صورت تنوری به شکل مستطیل میساختند، آهنگران سیار(دوره گرد)، مجبور بودند کوره را در زمین حفر کنند.
نحوه ی کار آهنگران
نحوه ی کار آهنگران به این صورت است که قطعه آهنی را در آن تفته کرده و آهن نرم شده را روی سندانی قرار داده که در کف دکان تعبیه شده بود.
سوخت کوره نیز معمولاً از زغال(چوب یا سنگ) تأمین میشد. هوای لازم برای شعله ور نگه داشتن زغال را با انواع دمنده های دستی یا پایی که همانند مشک از نوع چرمیبودند، به داخل کوره میدمیدند. این کار اغلب مواقع توسط شاگرد آهنگری انجام میشد. شاگرد قوی بنیه و آموزش دیده ی دیگری که وردست اصلی استاد بود، کار پتککاری را انجام میداد و هنگامی که استاد، قطعه ی آهنی تفتیده را با انبر از کوره بیرون میکشید و روی سندان نگاه میداشت، این شاگرد بر قطعه ضربه میزد و استاد، با کمک این ضربهها و ضربههایی که خود با چکش به آن وارد میکرد، به آهن تفته حالت میداد.
در برخی کارگاه های آهنگری علاوه بر این سه تن، کارگران دیگری هم بودند، از جمله یک وردست برای پتک زن و یک نفر برای تفته کردن آهن در کوره.
♦ آبان سرویس ارائه دهنده خدمات آهنگری سیار در تهران